ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΗΨΗ (ΚΑΡΠΑ)

καλούμε το 166

Αν ο πάσχων δεν αναπνέει και η καρδιά έχει σταματήσει να λειτουργεί, είναι επείγον να γίνουν κάποιες ενέργειες οι οποίες θα έχουν σαν σκοπό να επαναφέρουν την αναπνοή και την κυκλοφορία ώστε να διατηρηθεί η παροχή οξυγόνου προς τον εγκέφαλο. Έτσι λοιπόν φροντίζουμε πρώτα για την αναπνοή και ύστερα για την αποκατάσταση της κυκλοφορίας

Έλεγχος αναπνοής: Αν έχουμε ένα καθρεφτάκι το βάζουμε μπροστά στο στόμα του παρατηρώντας αν θολώνει, σημάδι ότι ο άρρωστος αναπνέει. Αν δεν έχουμε καθρεφτάκι τότε βάζουμε  το αυτί μας κοντά στο στόμα του αρρώστου οπότε ακούμε αν αναπνέει ή όχι ενώ μπορούμε να παρατηρούμε το θώρακα και την κοιλιά του για να διαπιστώσουμε το κατά πόσο υπάρχουν ή όχι αναπνευστικές κινήσεις. Όταν έχει σταματήσει η αναπνοή είναι σχεδόν βεβαία ότι ο πάσχων θα έχει απώλεια των αισθήσεων.

Έλεγχος καρδιακής λειτουργίας:Ο καλύτερος τρόπος για να το επιτύχουμε αυτό είναι η ψηλάφηση του σφυγμού στην καρωτίδα. Αν υπάρχουν σφυγμοί τότε η καρδιά λειτουργεί.

 Η έλλειψη αναπνοής θα ρυθμιστεί με τεχνητή αναπνοή (φιλί της ζωής) ενώ η καρδίά με εξωτερικές μαλάξεις. Πρέπει να τονιστεί βεβαία ότι αν ο πάσχων παρουσιάζει εξασθενημένη αναπνοή τότε πρέπει να  του την ενισχύσουμε. Αν όμως παρουσιάζει εξασθενημένη καρδιακή λειτουργία, δηλαδή αν η καρδιά χτυπά έστω και αδύναμα, τότε δεν πρέπει ποτέ να επιχειρούμε εξωτερική συμπίεση του θώρακα.

Τεχνητή Αναπνοή γίνεται με  την παρακάτω σειρά ενεργειών:

• Μετακινούμε το θύμα με την πλάτη να βρίσκεται σε επίπεδη και ανελαστική επιφάνεια. Αν υπάρχει υποψία αυχενικής κάκωσης δεν προβαίνουμε σε καμία μετακίνηση.
• Έλξη του κεφαλιού προς τα πίσω για να ελευθερωθούν οι αεροφόροι αδένες.
• Αφαίρεση κάθε αντικειμένου που σφίγγει τον λαιμό του πάσχοντα (π.χ. στενός κολάρο) καθώς και καθαρισμός από εκκρίσεις, αίματα, ξένα αντικείμενα (π.χ. οδοντοστοιχίες).
• Με βαθιά αναπνοή εφαρμόζουμε τα χείλια γύρω από τα χείλια του πάσχοντα αφού πρώτα κλείσουμε τα ρουθούνια για να μην διαφεύγει από εκεί ο αέρας που διοχετεύουμε.
• Εκπνέουμε δυνατά μέσα στο στόμα του πάσχοντα παρατηρώντας με την άκρη του ματιού μας αν ανεβαίνει ο θώρακας του σε κάθε εκπνοή μας. Αν δεν γίνεται αυτό είναι πολύ πιθανό να υπάρχει απόφραξή των αεροφόρων οδών από κάποιο αντικείμενο. Δεν χρειάζεται να δώσουμε ιδιαίτερα μεγάλη ποσότηα αέρα: 400-500 ml. είνια συνήθως αρκετά.
• Ανη καρδιά χτυπά συνεχίζουμε τις εμφυσήσεις με ρυθμό 16-18 ανα λεπτό. Αν όχι τότε πρέπει να σταματήσει αμέσως η εξωτερική συμπίεση του θώρακα.

Η Εξωτερική Συμπίεση του Θώρακα γίνεται με την παρακάτω σειρά ενεργειών:

• Τοποθετούμε τα χέρια στο κέντρο του στήθους, εφαρμόζοντας την δεύτερη παλάμη πάνω στην πρώτη. Πιέζουμε τον θώρακα με την βοήθεια του βάρους του σώματος μας που θα πρέπει να πέφτει πάνω στα τεντωμένα άνω άκρα μας. Κάνουμε 15 συμπιέσεις (καρδιακές μαλάξεις) με γρήγορο ρυθμό και σε τρόπο ώστε το στέρνο να υποχωρεί 3-5 εκ. κάθε φορά.Αν είμαστε μόνοι κάνουμε 15 μαλλάξεις και δινουμε 2 αναπνοές. Με κάθε συμπίεση ο θώρακας πρέπει να υποχωρεί 3 με 5 εκατοστά περίπου.

Οι μαλάξεις πρέπει να διακοπούν αμέσως μόλις η καρδιά ξαναρχίσει να λειτουργεί αλλά η τεχνητή αναπνοή πρέπει να συνεχιστεί μέχρι ν αποκατασταθεί η φυσιολογική αναπνοή του πάσχοντα.

Συνεχίζουμε μέχρι...

• να συνέλθει το θύμα

• να έρθει εκπαιδευμένο προσωπικό

• να υπάρχουν εμφανή σημεία θανάτου

• να εξαντληθούμε

ΕΜΦΡΑΓΜΑ

Συμπτώματα

Έρχεται σαν ξαφνικός, συμπιεστικός πόνος, σαν σφύξιμο στο κέντρο του στήθους και καμία φορά σαν πόνος στο επιγάστριο. Ίσως αντανακλά στα άνω άκρα, το λαιμό ή την ράχη. Ο πάσχων υποχρεώνεται να καθίσει, να ακουμπήσει στον τοίχο ή και καμιά φορά πέφτει.

Το δέρμα γίνεται ωχρό και ιδρωμένο, τα δε άκρα και τα χείλη μπορεί να παρουσιάσουν κυάνωση. Μπορεί να παρουσιάσει δύσπνοια ή και απώλεια αισθήσεων.

Ο σφυγμός είναι αδύναμος, γρήγορος και συχνά ακανόνιστος. Τέλος υπάρχει η περίπτωση να σταματήσει η αναπνοή και  η καρδιακή λειτουργία.

Αντιμετώπιση:

• Βάζουμε τον άρρωστο σε αναπαυτική θέση και περιορίζουμε τις κινήσεις του τις απολύτως απαραίτητες. Αμέσως καλούμε το ασθενοφόρο ή τον μεταφέρουμε εμείς αν έχουμε μεταφορικό μέσο.

• Χαλαρώνουμε τα ρούχα που σφίγγούν.

• Αν χάσει τις αισθήσεις του αλλά αναπνέει κανονικά τον τοποθετούμε σε θέση ανάνηψης.

• Αν σταματήσει η αναπνοή και η καρδιακή λειτουργία, κάνουμε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.

• Είναι πολύ σπουδαίο να ενθαρρύνουμε τον πάσχοντα, αλλά να μην προσπαθούμε να ελαττώσουμε τον πόνο του γιατί ο πόνος  αυτός δεν περνά με συνήθη αναλγητικά, Καλό είναι να  περιμένουμε το ασθενοφόρο.

ΠΝΙΓΜΟΣ

Ο πνιγμός μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο μέσω ασφυξίας. Η ασφυξία οφείλεται ή σε εισρόφηση του νερού από την αναπνευστική οδό ή από σπασμό του λάρυγγα (όταν έρθει σε επαφή η επιγλωτίδα με το νερό). Η καταβύθιση σε πολύ ψυχρό νερό μπορεί επίσης να προκαλέσει τον θάνατο μέσω υποθερμίας.

Η όλη διαδικασία θέλει περίπου 5 με 10 λεπτά. (λαρυγγόσπασμος-εισρόφηση-ανεπαρκής αναπνοή και κυκλοφορία-εγκεφαλικός θάνατος).

 Στα αίτια του πνιγμού περιλαμβάνονται:

1. Χρήση αλκοόλ και ηρεμιστικών

2. Κόπωση

3. Αιφνίδια οξεία κατάσταση (π.χ έμφραγμα μυοκαρδίου, επιληψία κλπ)

4. Τραυματισμός της κεφαλής ή του νωτιαίου μυελού σε κατάδυση

5. Δαγκώματα από υδρόβιους οργανισμούς, νόσος των δυτών κλπ

Το θύμα συνήθως είναι ωχρό ή κυανό χωρίς αναπνοή και σφυγμό. Μπορεί να έχει αντίληψη ή να είναι σε διέγερση. Έμετος, αναπνοή με συριγμό, ροζ αφρός από το στόμα μπορεί να παρατηρηθούν. Στην τελευταία περίπτωση έχουμε γρήγορη και επιπόλαιη αναπνοή και ασθενικό σφυγμό. Γενικά το θύμα είναι υποθερμικό.

Μέθοδοι διάσωσης στο νερό 

- Απλώνουμε ένα κοντάρι ή το χέρι μας για να τραβήξουμε το θύμα

- Κρατούμε γερά μία σανίδα σε βαθύτερα νερά

- Χρησιμοποιούμε μία βάρκα αν τα νερά είναι πιο βαθιά

- Πετάμε στο θύμα ένα σωσίβιο

- Τραβάμε το θύμα με μία πετσέτα

Γενικά η πλειονότητα των πνιγμών συμβαίνει κοντά στην παραλία. 

Αν δεν έχουμε ειδική εκπαίδευση δεν προβαίνουμε σε προσπάθεια διάσωσης και τραβήγματος του θύματος με έλξη από τα μαλλιά , το κεφάλι κλπ.

Το θύμα συνήθως είναι ωχρό ή κυανό χωρίς αναπνοή και σφυγμό. Μπορεί να έχει αντίληψη ή να είναι σε διέγερση. Έμετος, αναπνοή με συριγμό, ροζ αφρός από το στόμα μπορεί να παρατηρηθούν. Στην τελευταία περίπτωση έχουμε γρήγορη και επιπόλαιη αναπνοή και ασθενικό σφυγμό. Γενικά το θύμα είναι υποθερμικό.