Κάθε προσέγγιση στην θεραπεία της ψυχής έχει ολιστικό χαρακτήρα, καθώς όπως μας λέγει και ο μέγας αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης (μέσα από περιγραφές του Πλάτωνα): "Δεν θα πρέπει να επιχειρεί κανείς να θεραπεύσει τα μάτια χωρίς το κεφάλι, ούτε το κεφάλι χωρίς το σώμα, ούτε να προσπαθεί να θεραπεύσει το σώμα χωρίς την ψυχή... Γιατί το μέρος δεν μπορεί ποτέ να είναι καλά εάν το όλον δεν είναι καλά!"
Η ψυχή του ανθρώπου είναι ίσως ο πιο παρεξηγημένος όρος της εποχής μας. Ειπώθηκε μάλιστα για την σύγχρονη Ψυχολογία και την Ψυχιατρική ότι πρόκειται για επιστήμες που αναιρούν τον εαυτό τους, καθώς μελετούν κάτι που δεν του αναγνωρίζουν πραγματική υπόσταση.
Η κριτική αυτή έχει δόση αληθείας, καθώς για τους περισσότερους ψυχιάτρους και ψυχολόγους η ψυχή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που παράγεται ως αποτέλεσμα βιολογικών διεργασιών και χημικών αντιδράσεων στον εγκέφαλο.
Από την άλλη πλευρά όλες οι Θρησκείες και τα περισσότερα φιλοσοφικά συστήματα μας διαβεβαιώνουν ότι η ψυχή ανήκει σε έναν κόσμο έξω από τον χώρο των φυσικών μας αισθήσεων, πέρα από τα όρια της διανόησής μας και έξω από την δυνατότητα ανίχνευσης των μηχανημάτων της τεχνολογίας μας. Μπορεί δε να γίνει αισθητή μονάχα στον ενάρετο άνθρωπο, στον άνθρωπο που αγωνίζεται να βελτιώσει τον εσωτερικό εαυτό του και ιδιαίτερα στον άνθρωπο που διαθέτει πίστη στον Θεό, ένα Θεό που μάλιστα είναι και ο Δημιουργός της ψυχής.
Για αρκετούς αρχαίους Έλληνες και ειδικά για τους Πυθαγόρειους, η ψυχή εθεωρείτο ως ένας προσωρινός ένοικος αυτού του κόσμου, που έρχεται ξανά και ξανά σε διαδοχικές ενσαρκώσεις με σκοπό να αποκομίσει εμπειρίες και διδάγματα που θα την οδηγήσουν σε μια τελειωτική της ολοκλήρωση. Στο πέρας αυτής της πορείας, μετά από την ολοκλήρωσή της, η ψυχή απελευθερώνεται από την υποχρέωση της “παλιγγενεσίας” και πλέον συνεχίζει την ύπαρξή της σε ένα Ανώτερο επίπεδο Ζωής, που ομοιάζει με τον Χριστιανικό Παράδεισο. Παρεμπιπτόντως, την δοξασία αυτή ενστερνίζονται και τα περισσότερα μεγάλα Θρησκευτικά ρεύματα της Ανατολής, όπως ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός.
Σε όλες τις Θρησκείες υπάρχουν φιλοσοφικά ρεύματα που μέσα από τις δικές τους αναλύσεις μας αναφέρουν ότι υπάρχει και 2ο και 3ο επίπεδο Πνευματικότητας και ότι η ψυχή του ανθρώπου περιέχει μια σειρά από όλο και περισσότερο λεπτοφυή εσωτερικά στρώματα που έχουν την δυνατότητα συντονισμού και επικοινωνίας με Ανώτερους Πνευματικούς κόσμους. Στους Ανώτερους μάλιστα Πνευματικούς κόσμους κατοικούν όντα Πνευματικής υποστάσεως, όπως οι Άγγελοι, με τα οποία ο άνθρωπος μπορεί ακόμα και να επικοινωνήσει!
Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν εννοούμε όλοι μας το ίδιο πράγμα όταν αναφερόμαστε στην Ψυχή...
Η σύγχρονη Δυτική Ψυχολογία, στην πλειοψηφία της, απορρίπτει όλες τις πνευματικές θεωρίες περί ψυχής. Αναγνωρίζει όμως ότι υπάρχουν κρυφές ή άγνωστες περιοχές μέσα στο νου του ανθρώπου, οι οποίες δεν υποπίπτουν στην συνειδητή του αντίληψη.
Ο πατέρας της σύγχρονης δυτικής ψυχολογίας, ο Φρόιντ, εισήγαγε τους όρους “υποσυνείδητο” και “απώθηση”. Εδώ λειτουργεί ένας ψυχικός μηχανισμός μέσω του οποίου ο άνθρωπος σπρώχνει σε ένα εσωτερικό χώρο της μνήμης του ολόκληρες συνειδητοποιήσεις και μετά τις ξεχνά… Ο Φρόιντ μάλιστα, στηρίχθηκε στην υπόθεση ότι ολόκληρη η συμπεριφορά του πολιτισμένου ανθρώπου υποκινείται κυρίως από την ερωτική επιθυμία του. Μια επιθυμία που φυλακισμένη στο υποσυνείδητο ταλαιπωρεί τον σύγχρονο άνθρωπο και του δημιουργεί ένα δυϊσμό που μπορεί να τον οδηγήσει μέχρι τον θάνατο ή την τρέλα…
Ο μαθητής του Φρόιντ, ο Άντλερ, εισήγαγε τον όρο της “θέλησης για δύναμη”. Ενός κινήτρου που επίσης βρίσκεται φυλακισμένο στο υποσυνείδητο και από εκεί κατευθύνει αθέατο ολόκληρη τη συμπεριφορά. Δεν απέρριψε εντελώς την υπόθεση του διδασκάλου του περί κυριαρχίας του ερωτικού ενστίκτου, αλλά θεώρησε ότι το απωθημένο ερωτικό ένστικτο επιδρά μάλλον δευτερογενώς στην συμπεριφορά.
Ένα άλλος μαθητής του Φρόιντ, ο Κάρλ Γιούγκ, εισήγαγε και μια δεύτερη άγνωστη περιοχή μέσα στο νου ή την ψυχή του ανθρώπου που την ονόμασε “ασυνείδητο”. Το ασυνείδητο είναι ένας χώρος ακόμα πιο βαθύς και άγνωστος από το υποσυνείδητο που περιέχει τα “αρχέτυπα”. Το τι ακριβώς είναι τα αρχέτυπα είναι δύσκολο να προσδιορισθεί με λέξεις, καθώς ο Γιούγκ άγγιξε ένα βαθύ χώρο που υπερβαίνει την ικανότητα της διανοίας μας και στον οποίο περιέχονται ανώτερες συνειδητοποιήσεις και ανώτερα αισθήματα. Ένα βαθύ και υψηλό κόσμο συνειδητότητας που υπερβαίνει την ατομική μας υπόσταση και που μεταξύ πολλών άλλων περιλαμβάνει εμπειρίες της φυλής αλλά και του ανθρώπινου γένους ως σύνολο γενικά!
Όσον αφορά τις γενικότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις κυριαρχούν δύο τάσεις στην σύγχρονη Δυτική Ψυχολογία. Η Συμβουλευτική-Γνωσιακή Ψυχολογία και η Ψυχανάλυση. Η ψυχανάλυση βεβαίως έχει και αυτή γνωσιακό χαρακτήρα καθώς ο “ασθενής” μέσω σταδιακών συνειδητοποιήσεων (και ενώ βρίσκεται σε κατάσταση χαλάρωσης ή ακόμα ονείρου και ύπνωσης) αντιλαμβάνεται και εκλογικεύει τα αληθινά του συναισθήματα, αντιλαμβάνεται και διορθώνει τα ελαττώματά του, αποδέχεται καταστάσεις και γενικά διευρύνει την κατανόησή του για τον εαυτό του και την ζωή.
Μέσα από την Συμβουλευτική-Γνωσιακή Ψυχολογία – που πολλές φορές χρησιμοποιεί παράλληλα και μεθόδους ψυχανάλυσης - ο “ασθενής” πέραν των νέων συνειδητοποιήσεων εκπαιδεύεται σε πρακτικές συμπεριφοράς που τον βοηθούν πέρα από την κοινωνική προσαρμογή στον δημιουργικό χειρισμό του εαυτού του και στην βίωση αισθημάτων αυτοεκπλήρωσης.
Αύρα καλείται η λεπτή βιομαγνητική ασπίδα που περιβάλλει το φυσικό σώμα του ανθρώπου. Λειτουργεί ως μία προστατευτική ζώνη που εκτείνεται από 45εκ. - 2μ. γύρω απ’ αυτόν και περιέχει πληροφορίες για τη φυσική, διανοητική, συναισθηματική και πνευματική κατάσταση του ανθρώπου.
Η αύρα δεν είναι ηλεκτρομαγνητικό πεδίο αλλά αποτελείται από ενέργεια και από υλικά που λέγεται ότι δονούνται σε τόσο απειροελάχιστες συχνότητες που δεν είναι δυνατόν να ανιχνευθούν από κανένα όργανο της τεχνολογίας μας.
Ο μόνος τρόπος να παρατηρηθεί η αύρα είναι μέσω της παραψυχικής όρασης - μια πνευματική ιδιότητα/χάρισμα που λίγοι κατέχουν. Η αύρα, στα μάτια του παραψυχικού παρατηρητή φαίνεται σαν ένα σύννεφο από χρώματα απείρως λεπτών αποχρώσεων που έχουν κίνηση και στροβιλίζονται ενώ χρειάζεται μεγάλη εμπειρία (και εκπαίδευση) προκειμένου ο παρατηρητής να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει την σημασία τους.
Λέγεται ότι υπάρχουν ανά τον κόσμο αρκετοί χαρισματικοί άνθρωποι που είναι σε θέση όχι μόνο να δουν και να ερμηνεύσουν τα χρώματα της αύρας αλλά ακόμα και να επέμβουν θεραπευτικά σε αυτήν!
Στο Θιβέτ μάλιστα, λέγεται ότι υπάρχει ολόκληρη σχολή ιατρικής όπου οι θεραπευτές εκπαιδεύονται στο να αναισθητοποιούν τους υποψήφιους για εγχειρήσεις ασθενείς τους χωρίς αναισθητικό, αλλά αποκλειστικά με παρεμβάσεις στην αύρα τους...
Έχει ακόμα ακουστεί ότι ορισμένοι μεγάλοι masters των ανατολικών πολεμικών τεχνών είναι σε θέση να παραλύουν τον αντίπαλό τους με ειδικά χτυπήματα στην αύρα του...
Σχετικά με τη χρήση ψυχοφαρμάκων, οι περισσότεροι ψυχολόγοι-ψυχαναλυτές συνιστούνε κατηγορηματικά να αποφεύγονται. Τα ψυχοφάρμακα έχουν μακροχρόνια άγνωστες επιπτώσεις στην λεπτή χημεία του εγκεφάλου και γενικώς εγκυμονούν κινδύνους καταστροφών που δυστυχώς είναι πολλές φορές ανεπανόρθωτες…
