Ο οξυδερκής αναγνώστης θα υποπτεύεται ήδη ότι γίνεται μια έμμεση αναφορά στην Ελλάδα και τους Έλληνες.

Γενικά η δομή της ανθρώπινης κοινωνίας χαρακτηρίζεται από μια ιδιόμορφη ισορροπία ανισοτήτων. Άλλη μορφή έχει ας πούμε η ασυδοσία του απλού ανθρώπου και άλλη η ασυδοσία της ελίτ. Παρόλα αυτά υπάρχουνε στοιχεία που τα συναντούμε παντού: όπως ο εγωκεντρισμός και η ανευθυνότητα. Η εγωκεντρική συνείδηση έχει την τάση να αγνοεί τον πλησίον και την κοινωνία γενικότερα. Η μη ανάληψη της ευθύνης για τις πράξεις και τις αμαρτίες μας επίσης.

Ωστόσο η ευθύνη ή μάλλον η ανευθυνότητα της ελίτ, έχει την μεγαλύτερη βαρύτητα. Ο μεγάλος επιχειρηματίας που ζημίωσε την οικονομία με 1.000.000 ευρώ, φέρει προφανώς δεκαπλάσια ευθύνη από τον μικρό πού την ζημίωσε "μόνο" με 100.000. Ο πολιτικός που διόρισε ψηφοθηρικά και πελατειακά 100 ανθρώπους στο δημόσιο σε άχρηστες θέσεις, φέρει προφανώς εκατονταπλάσια ευθύνη από τον κάθε υπάλληλο ξεχωριστά. Ο κ. Πάγκαλος, πρώην υπουργός, είχε πει την περίφημη φράση "όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά". Ωστόσο, αν ένας υπάλληλος σε άχρηστη θέση ζημίωσε ας πούμε την οικονομία με 1.000.000 στα 50 περίπου έτη της μισθοδοσίας του, υπήρξαν πολιτικοί ή επιχειρηματίες που ζημίωσαν την οικονομία με το ίδιο ποσό μέσα σε 10 λεπτά και κατ' εξακολούθηση.

Πολλές φορές ανακαλύπτουμε εκ των υστέρων τα λάθη μας. Άλλες φορές δεν υπάρχει κακή πρόθεση παρά μόνο υπεροψία και επιπολαιότητα. Όμως μια εσφαλμένη εκτίμηση στο χώρο της διακυβέρνησης μιας χώρας (ή μιας επιχείρησης), μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα (ή την επιχείρηση). Και η ευθύνη παραμένει!

Πιστεύω τέλος ότι για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά, αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι το δικό μας μερίδιο της ευθύνης και πως θα επανορθώσουμε...